تشدید نظارت بر مجرمان راهنمایی و رانندگی - نصب گسترده رادارها (متحرک و ثابت) برای اندازه گیری سرعت و افزایش چشمگیر اندازه جریمه ها - باعث واکنش شدید رانندگان شده است. ردیاب رادار یا به اصطلاح عامیانه ردیاب رادار ، به محافظ قابل اطمینان آنها در برابر اتلاف وقت و هزینه غیر ضروری تبدیل شده است.
اولین ضد رادارها - دستگاههایی با عملکرد ثابت که وجود دستگاه ردیاب سرعت را در جاده رصد می کنند - در دهه 90 ظاهر شد. انتخاب آنها و همچنین کارایی آنها محدود و تنظیم شده فقط در محدوده 10.5 گیگاهرتز (X) بود. در حال حاضر ، بازار از آشکارسازهای رادار شرکت های مختلف اشباع شده است ، بنابراین تصمیم گیری در مورد انتخاب مدل مناسب آسان نیست.
عملکرد رادار یاب
هدف ردیاب رادار شناسایی به موقع سیگنال فعال رادارهای پلیس است که نیمی از آنها پالس هستند ، نیمی از آنها لیزر هستند (مانند "کوردون" ، "آرنا" ، "کریس" ، "استرلکا" و غیره) ، در محدوده 24 ، 15 گیگاهرتز (K) و 24.01 گیگاهرتز (K-Pulse) از سال 2012 است.
امروزه ضد رادارهای لیزری با دامنه اندازه گیری 300-500 متر تولید می شوند.
برای کشف موثر ، شعاع "آنتی رادار" باید 5-8 برابر بیشتر از دستگاه پلیس باشد: حدود 1-3 کیلومتر در شهر و تا 5 کیلومتر در بزرگراه. این به راننده این فرصت را می دهد تا از قبل سرعت خود را کم کند. بنابراین ، معیارهای اصلی برای تأثیر یک ردیاب رادار باید باشد: برد ، حساسیت و انتخاب ، به طوری که هیچ سکوت سرسختانه یا صدای بوق بی پایان وجود نداشته باشد (برخی از دستگاه ها حتی به سلول های نوری در فروشگاه ها ، سیگنال های تلفن همراه ، ایستگاه های رادیویی و غیره واکنش نشان می دهند). این معایب غالباً هنگام آزمایش مدل های کم هزینه مشاهده می شوند.
عیب مدل های گران قیمت بسیاری از ویژگی های غیرضروری است.
انواع ردیاب ها
با توجه به نوع دستگاه ، ردیاب های راداری عبارتند از:
- تک بلوک (جامد) ،
- قابل حمل ،
- ترکیبی (همراه با ناوبری یا DVR).
انتخاب مورد مورد نیاز شما فقط به اولویت شخصی و روش نصب دستگاه بستگی دارد. بنابراین ، در یک تاکسی ، به ندرت می توانید تک بلاک ها را پیدا کنید ، زیرا آنها فضای زیادی را اشغال می کنند ، و باعث می شود ابزار ارتباطی لازم از پانل خارج شود.
از نظر حساسیت ، ردیاب های ضد رادار توانایی تشخیص تابش پالس یا لیزر را دارند. دستگاه های دسته اول سیگنال های کاذب زیادی را ارائه می دهند ، زیرا تشخیص امواج با طول موج و تناوب مختلف برای آنها دشوار است. دستگاه های دسته دوم ممکن است دارای یک زاویه گیرنده پرتوی لیزر باریک باشند (فقط اگر در جلو یا پشت قرار داشته باشد ، اما نه در کنار آن) ، اما سیگنال منعکس شده را به خوبی می گیرند.
باید بخاطر داشت که دامنه عملکرد واقعی بسیاری از مدلها غالباً کمتر از آنچه در دستورالعملها ذکر شده است. همچنین به قدرت مورد ، کیفیت ساخت ، روش نصب توجه کنید. این اتفاق می افتد که یک artiradar که با فنجان مکش یا یک نوار مغناطیسی ثابت شده است شروع به "نگاه کردن" به آسمان می کند ، و نه به جاده.
برای یک انتخاب موفق تر ، خوب است که به طور دقیق با نتایج آزمایش مستقل مدل های مختلف آشنا شوید. کارشناسان توصیه می کنند که به نسخه های بعدی مدل های WHISTLER و SUPRA توجه داشته باشید ، مدل های Street Strom و Cobra نیز خوب هستند ، اما گاهی اوقات در کار بی ثبات هستند.
