اولین اتومبیل ها ، در بیشتر موارد ، دارای پیشرانه عقب بودند. این امر به این دلیل بود که در ابتدای قرن بیستم اجرای ایده درایو برای هدایت چرخ ها در یک ماشین انبوه از نظر ساختاری دشوار بود. اما در دهه 30 ، اتومبیل های چرخ جلو شروع به ظهور کردند که در دهه 60 و 70 محبوب شدند.
شایان ذکر است که فناوری های مدرنی که به راننده کمک می کنند تا اتومبیل را رانندگی کند ، عملاً وسایل نقلیه محرک جلو و عقب را هم از نظر کیفیت مصرف کننده و هم از نظر ایمنی و قابلیت کنترل برابر می کند. بنابراین ، انتخاب بین چرخ جلو و عقب اغلب توسط کلاس خودرو تعیین می شود: اتومبیل های گران قیمت چرخ عقب هستند ، اتومبیل های مقرون به صرفه چرخ جلو هستند.
خودروی محورجلو
از نظر تولید انبوه ، خودروهای دیفرانسیل جلو از ارزان تر هستند. همچنین ، اتومبیل های دیفرانسیل جلو در هنگام شتاب گیری و حتی رانندگی به درستی ایمن تر و قابل کنترل تر هستند ، در اتومبیل های دیفرانسیل جلو راحت تر می توان از لغزش خارج شد. علاوه بر این ، اتومبیل های دیفرانسیل جلو دارای توانایی کمی متقاطع بهتر هستند - چرخ های محرک با مانعی مواجه نمی شوند ، اما بر آن غلبه می کنند.
با این حال ، با یک شتاب شدید ، وزن خودرو به چرخ های عقب توزیع می شود. چرخ های محرک جلو تخلیه شده و بازده شتاب نیز کاهش می یابد. در شرایط خاص ، وقتی پدال گاز به شدت بر روی فرمان فشار داده می شود ، می توان نیروهای واکنشی را منتقل کرد و فرمان می تواند کاملاً شدید بچرخد. در شرایط یخبندان ، باران شدید ، بارش برف در محرک چرخ جلو خطر تخریب وجود دارد که مقابله با آن برای یک راننده آماده نشده دشوار است. بنابراین ، در خودروهای دیفرانسیل جلو توصیه می شود که با سرعت مطمئنه وارد پیچ ها شوید و با دقت بیشتری از پدال گاز استفاده کنید.
کمبود قابل توجه درایو جلو ، پایین بودن اطمینان در طراحی واحدهای انتقال قدرت و تعمیر بیشتر کارگرانه آنها و همچنین محدود بودن زاویه چرخش چرخهای جلو است.
درایو عقب
به طور معمول رانندگی در وسایل نقلیه چرخ عقب بیشتر از وسایل نقلیه چرخ جلو است. از این رو ، امنیت کمتری در نظر گرفته می شوند. بنابراین ، اتومبیل های خارجی چرخ دنده عقب در کارخانه به سیستم های الکترونیکی مختلفی مجهز هستند که قابلیت کنترل را افزایش می دهند. و دارندگان "کلاسیک" چرخ دنده عقب داخلی به راحتی سعی می کنند در یخ و در زیر باران شدید شتاب نگیرند. به همین دلیل است که آمار تصادفات برای اتومبیل های دارای هر نوع درایو یکسان است. علاوه بر این ، لغزشی که قبلاً روی یک وسیله نقلیه چرخ عقب اتفاق افتاده آسان تر از یک وسیله نقلیه چرخ جلو است. اما برای این کار ، راننده باید مهارت پایین انداختن بنزین را در حین چرخاندن فرمان در جهت یک لغزش تا اتوماتیک کردن ، تمرین کند. با آموزش کافی راننده ، چرخش عقب چرخاندن در یک لغزش کنترل شده را آسان تر می کند.
از معایب کمتر قابل توجه درایو چرخ عقب می توان به وزن بالاتر خودرو به دلیل شافت پروانه و همچنین فضای قابل استفاده کمتری در کابین به دلیل تونلی که همان شاخ پروانه در آن عبور می کند ، اشاره کرد.
به طور خلاصه تمام موارد فوق را می توان ذکر کرد که چرخ محرک جلو در جاده های لغزنده و چرخ عقب در آسفالت خشک دارای مزیت است.
