توربین به ماشینی گفته می شود که در آن طبل ، ملخ یا چرخ توسط جت بخار ، گاز یا آب چرخانده شده و انرژی تولید می کند. ساده ترین توربین ها چرخ های آب و آسیاب های بادی هستند.
از توربین های آب در نیروگاه ها استفاده می شود. آنها در نزدیکی سدها و آبشارها ساخته شده اند. برای شروع توربین ، یک جت آب به پره های آن زده می شود و باعث چرخش آنها می شود. توربین خود انرژی الکتریکی تولید نمی کند. اما یک ژنراتور برای آن تأمین می شود که توربین آن را برای چرخش ایجاد می کند و به نوبه خود برق تولید می کند. پره های توربین را می توان به صورت چرخ یا درام با تیغه هایی در امتداد لبه ها ساخت. بعضی از پره های توربین پروانه ای شکل هستند.
توربین های بخار توسط جت بخار هدایت می شوند. آنها برای تولید برق ، چرخش ملخ های کشتی و کار با پمپ ها استفاده می شوند. توربین های گازی با احتراق سوخت از سوخت هدر می روند. یک جت گاز داغ به توربین هدایت می شود و پره های آن را می چرخاند.
به لطف توربین موجود در موتور ، پر شدن سیلندرها از هوا تسریع می شود و این باعث می شود سوخت بیشتری بسوزانند. به همین دلیل ، قدرت موتور به طور محسوسی افزایش می یابد.
اصل عملکرد توربین کاملاً ساده است. این دستگاه از انرژی گازهای خروجی استفاده می کند که از طریق منیفولد اگزوز به داخل محفظه توربین مجبور می شوند. یک چرخ کمپرسور بر روی شافت چرخ توربین نصب شده است. هنگام چرخش هوا را فشرده و به منیفولد ورودی تغذیه می کند. بنابراین ، هرچه گاز بیشتری از چرخ توربین جریان داشته باشد ، سرعت آن بیشتر می شود.
یک توربین کوچک برای همان انرژی خروجی سریعتر از یک توربین بزرگ می چرخد. با این حال ، این یک انقباض بزرگ در مسیر جریان گازهای خروجی است. این دلیل فشار برگشتی بین توربین و محفظه احتراق است. فشار برگشت عارضه جانبی استفاده از توربین است. بنابراین ، هنگام انتخاب آن ، باید بر دور در دقیقه مورد نیاز برای تأمین پاسخ مطلوب و افزایش فشار تمرکز کنید ، در حالی که به حداقل رساندن فشار بازگشت پایبند هستید.
