با ظهور اتومبیل ، یکی از اصلی ترین مشکلات افزایش قدرت موتور بود. همانطور که می دانید ، این از مقدار سوخت سوزانده شده در طول چرخه کار تأثیر می پذیرد ، که به نوبه خود ، به مقدار هوای ورودی به محفظه احتراق بستگی دارد تا مخلوط سوخت و هوا تشکیل شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
افزایش اندازه محفظه احتراق در نهایت منجر به افزایش قدرت می شود ، اما در عین حال باعث افزایش مصرف سوخت و اندازه موتور می شود. یک ایده انقلابی در مورد افزایش قدرت موتور در سال 1885 توسط بنیانگذار امپراتوری آینده اتومبیل ، گوتلیب ویلهلم دایملر ، که پیشنهاد می کرد با استفاده از کمپرسور مجهز به شافت موتور ، هوای تحت فشار را به سیلندرها عرضه می کند ، مطرح شد. ایده وی توسط آلفرد بوچی ، مهندس سوئیسی که دستگاهی برای تزریق هوا از گازهای خروجی را اختراع کرد ، تصویب و تصفیه شد ، که پایه ای برای همه سیستم های مدرن توربوشارژ بود.
گام 2
توربوشارژر از دو قسمت تشکیل شده است - روتور و کمپرسور. روتور توسط گازهای خروجی رانده می شود و از طریق یک شافت مشترک ، کمپرسور را راه اندازی می کند که هوا را فشرده می کند و آن را به محفظه احتراق می رساند. برای افزایش میزان هوای ورودی به سیلندرها ، باید علاوه بر آن سرد شود ، زیرا در هنگام سرد شدن ، فشرده سازی آن راحت تر است. برای این کار از اینترکولر یا اینترکولر استفاده کنید که رادیاتوری است که در کانال بین کمپرسور و سیلندرها نصب شده است. در لحظه عبور از رادیاتور ، هوای گرم شده گرمای خود را به جو می دهد ، در حالی که هوای سردتر و متراکم با مقادیر بیشتری به سیلندرها وارد می شود. مقدار بیشتری گازهای خروجی وارد توربین مربوط به سرعت چرخش بالاتر و طبیعتاً حجم بیشتری از هوای ورودی به سیلندرها است که باعث افزایش قدرت موتور می شود. کارایی چنین طرحی با این واقعیت تأیید می شود که فقط 1.5٪ از کل انرژی موتور برای عملکرد تقویت کننده مورد نیاز است.
مرحله 3
اخیراً ، اتومبیل ها شروع به استفاده از یک طرح سوپرشارژ متوالی می کنند که در آن یک توربوشارژر کوچک با اینرسی کم با سرعت کم شروع می شود و در حال حاضر با سرعت بالا ، توربوشارژر دوم و قدرتمندتر نیز روشن می شود. این طرح از اثر تاخیر توربو جلوگیری می کند.
