فنر برگ یکی از قدیمی ترین قطعات تعلیق خودرو است که با آزمایش زمان انجام شده است. زمانی استفاده از فنرهای برگ تنها راه اطمینان از سواری نرم و راحت تلقی می شد. بسیاری از عناصر تعلیق دیگر امروزه در دسترس هستند ، اما فنرها هنوز هم استفاده می شوند.
بهار یک کلمه فرانسوی است که به معنی "بهار" است. این قسمت از سیستم تعلیق اتومبیل مدرن زمانی به طور گسترده در ساخت کالسکه های اسب ، به ویژه کالسکه ها مورد استفاده قرار می گرفت. فقط افراد ثروتمند از پس هزینه کالسکه اسب در چشمه ها برمی آیند. امروزه از فنرها در طراحی سیستم تعلیق خودرو استفاده می شود. هدف اصلی این اختراع اطمینان از یک سواری نرم و یکنواخت شوک هایی است که به دلیل ناهمواری جاده ایجاد می شود. چنین جزئیاتی نه تنها سفر را راحت می کند - این عنصر کمک می کند تا محموله شکننده را سالم ، سالم به مقصد برسانید ، که منجر به استفاده اصلی فنر از کامیون ها در آینده می شود.
چگونه فنر سواری نرم را تضمین می کند
صافی سواری به میزان تندرست بودن وسیله نقلیه اشاره دارد. عامل اصلی تأثیرگذار در "لرزش" فرکانس ارتعاش خودرو است که روی سیستم تعلیق طراحی شده است. فرکانس بستگی به نسبت جرم به سختی عمودی سیستم تعلیق دارد. در صورت افزایش جرم ، سختی فنر باید بیشتر باشد و برعکس. مشكل استفاده از فنر در اتومبیل های كوچك این است كه سختی "مطلوب" با افزایش بار (بار) حاصل می شود كه می تواند متفاوت باشد. بنابراین هرچه بالاتر باشد ، راحتی خودرو نیز بیشتر است. اما ، همانطور که آمار نشان می دهد ، بیشتر از همه یک ماشین سواری با حداقل بار (یک راننده در کابین) کار می کند. بنابراین ، از فنرها به طور عمده در ایجاد کامیون استفاده می شود.
طرح بهار
متداول ترین نوع بهار چند برگ است. این طرح که شامل چندین ورق ساخته شده از فولاد کربنی است ، قابل اطمینان تر است. چنین عنصر تعلیق شامل چندین ورق فلزی باریک (معمولاً 7) است که با استفاده از پیچ و مهره مرکزی در یک بسته واحد محکم می شوند. در این حالت ، اولین ورق بالا حداقل 1 میلی متر ضخیم تر از بقیه است. قسمت بالای هر ورق در طول فرایند تولید منفجر می شود تا عمر مفید آن افزایش یابد.
برای جلوگیری از جابجایی جانبی ورق ها ، آنها علاوه بر این با گیره ها محکم می شوند ، تعداد آنها حداقل 3 است. هر گیره با پرچ های فلزی به ورق پایین متصل می شود. از بالا ، انتهای گیره با یک مهره ، پیچ و مهره به هم می کشند. انتهای ورق بالایی به صورت شاخه هایی خم می شود که قطعه از طریق آنها به قاب ماشین متصل می شود. بستن به طور مستقیم انجام نمی شود ، بلکه از طریق براکت های ساخته شده از آهن شکل پذیر انجام می شود. در داخل شاخه های ورق بالا ، بوشهای لاستیکی قرار داده می شوند ، و اتصال نرم و در عین حال قابل اطمینان فنر با عضو سمت قاب را فراهم می کنند. نگهداری فنرها ساده است و عمدتا شامل سفت کردن گیره ها و تمیز کردن ورق ها از خاک است.
