چندین دهه است که اختلافات در مورد قابلیت اطمینان خودروهای ژاپنی و آلمانی فروکش نکرده است - از دهه 80 ، خودروسازان سرزمین طلوع خورشید بسیاری از مدل های با کیفیت و ارزان قیمت را در بازار جهانی عرضه نکردند. از آن زمان ، مهندسان آلمانی و ژاپنی سرمایه گذاری زیادی در قابلیت اطمینان وسایل نقلیه خود انجام داده اند.
قابلیت اطمینان خاصیت یک ماشین برای مدت طولانی برای حفظ مقادیر همه پارامترها در حالت های مختلف و شرایط عملیاتی است. قابلیت اطمینان یک خودرو با غیر قابل قبول بودن عدم موفقیت در کار ، با داشتن یک منبع ، قابلیت نگهداری و مقاومت بسیار نزدیک است.
ماشین آلمانی
افسانه قابلیت اطمینان فوق العاده اتومبیل های آلمانی به دهه هفتاد برمی گردد ، زمانی که مرسدس بنز و فولکس واگن در صدر لیست های شاخص های اولیه کیفیت و آزمایش های قابلیت اطمینان طولانی مدت قرار گرفتند - آزمایشاتی که به طور منظم در اروپا انجام می شود. البته به طور عمده خودروهای اروپایی و آمریکایی در این آزمایشات شرکت داشتند. ژاپن پس از آن شهرت تولید کالاهای بی کیفیت را داشت.
در دهه 70 و 80 ، خودروهای آلمانی شهرت شایسته ای داشتند که به عنوان قابل اعتمادترین خودرو در جهان شناخته می شوند. اما ، با شروع دهه 90 ، مدیران محاسبه کردند که مصرف کننده متوسط برای 5-10 سال یک ماشین جدید خریداری می کند. و بعد از این مدت ، قابلیت اطمینان خودرو 80٪ به نحوه کار و نگهداری آن و تنها 20٪ کیفیت اصلی بستگی دارد. و نتیجه گرفتند: "قرنها" دیگر به ماشینها نیازی نیست.
علاوه بر این ، جذابیت سیستم های الکترونیکی پیشرفته - توربوشارژ چند مرحله ای ، گیربکس رباتیک ، سیستم های پیچیده ایمنی فعال و غیرفعال - طراحی خودرو را پیچیده کرده است ، که نمی تواند بر قابلیت اطمینان تأثیر منفی بگذارد. علاوه بر این ، عملکرد چنین دستگاه های پیچیده ای دارای تفاوت های ظریف است که اکثر دارندگان خودروهای روسی از آنها نمی دانند. در نتیجه ، عملکرد نامناسب منجر به خرابی زودهنگام و تعمیرات پرهزینه می شود.
و بیشتر بسیاری از خودروسازان آلمانی در پی قیمت های پایین تر ، قطعاتی را از چین ، ترکیه یا سایر کشورها با نیروی کار ارزان سفارش می دهند. به عنوان مثال ، اتومبیل های ارزان قیمت فولکس واگن 50-80٪ از قطعات مونتاژ شده توسط چینی ها تشکیل شده است.
پورشه جدا از بقیه ایستاده است. این اتومبیل ها به طور مداوم خطوط برتر رتبه بندی قابلیت اطمینان را به خود اختصاص می دهند. اما قیمت ها برای آنها گزاف است.
ماشین های ژاپنی
در دهه هفتاد ، مهندسان ژاپنی با داشتن شهرت در ساخت اتومبیل های بی کیفیت ، سخت روی قابلیت اطمینان اتومبیل خود کار کردند و با آغاز دهه 90 شروع به پا زدن روی پاشنه آلمانی ها کردند. در حال حاضر ، مدل های خاصی از اتومبیل های ژاپنی بالاترین رتبه بندی قابلیت اطمینان را با هم سطح آلمانی ها به خود اختصاص داده اند.
شهرت خودروهای فوق العاده قابل اطمینان ژاپنی نیز به این دلیل به دست آمده است که مدتهاست وسایل نقلیه راست گرد 20 ساله وارد شده از ژاپن در اطراف وسعت کشور ما در حال چرخش هستند. این امر تا حدی به دلیل شرایط عالی عملکرد و نگهداری این ماشین ها در خانه است. تا حدی به این دلیل که اتومبیل مونتاژ شده در ژاپن کیفیت بالاتری نسبت به مونتاژ در چین ، تایوان یا ویتنام دارد.
همچنین ، مانند پورشه ، از نظر کیفیت لکسوس کاملاً برجسته است و از نظر قابلیت اطمینان نسبت به رقیب آلمانی خود ، کم نیست. با این وجود هنوز قیمت خودروهای لکسوس از ابرخودروهای پورشه مقرون به صرفه است.
نتیجه
مقایسه قابلیت اطمینان اتومبیل های ژاپنی و آلمانی در کنار هم منطقی نیست. مقایسه اتومبیل های منفرد ضروری است. تویوتا و مرسدس بنز هم مدل های خوب و بدی داشته اند. و مقایسه باید در رده های خاص خود انجام شود.
این دقیقاً همان کاری است که آژانس های مختلف ، مجلات اتومبیل انجام می دهند و سالانه رتبه بندی قابلیت اطمینان خودروهای مختلف را جمع می کنند. قاعدتاً آلمانی ها و ژاپنی ها پیشتاز هستند. کره ای ها در حال عقب نشینی هستند. اما در پایان چنین لیستی می توانید یکی از مدل های "ناموفق" آلمانی یا ژاپنی را مشاهده کنید.
