اختراع گیربکس اتوماتیک منجر به کاهش استرس راننده در هنگام رانندگی شد. با این وجود ، دامنه گیربکس اتوماتیک بسیار غنی است ، که بعضی اوقات مشخص نیست کدام یک از انواع بهتر است. هر یک از ماشین ها مزایا و معایب خاص خود را دارد که باید در هنگام انتخاب به آنها توجه شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
هیدرولیک کلاسیک به دلیل عدم وجود اتصال مستقیم بین موتور ماشین و چرخ ها متمایز می شود. گشتاور توسط مایع در حال کار از طریق توربین های محرک و رانده شده منتقل می شود. در سیستم انتقال قدرت هیدرومکانیکی ، حالت اسپرت ، حالت زمستانی ، برنامه رانندگی اقتصادی و قابلیت تعویض دستی دنده ها وجود دارد. اغلب اوقات ، گزینه تغییر به رانندگی دستی Tiptronic نامیده می شود ، یعنی هنگام تعویض دنده ، اهرم دنده را به جلو فشار دهید تا دنده بعدی را انتخاب کنید یا برای عقب رفتن دنده قبلی به عقب بروید.
گام 2
اگر CVT داشته باشید ، خودرو سوخت کمتری نسبت به سیستم انتقال قدرت دیگر مصرف می کند. جعبه دنده متغیر به تدریج کار می کند و با حفظ تعادل سرعت ، به طور مستقل لحظه سوئیچ را انتخاب می کند. هنگام استفاده از چنین جعبه دنده ای ، ماشین در همان کلید کار می کند ، مانند یک واگن برقی ، با این حال ، در جدیدترین مکانیزم ، این مشکل کمتر احساس می شود.
مرحله 3
مکانیک ربات شده روی پر کردن شبیه جعبه دنده دستی است ، با این حال ، از نظر ماهیت کنترل ، یک اتوماتیک خالص است. این مکانیزم وفادارانه به حالت رانندگی آرام واکنش نشان می دهد ، اما اگر پدال گاز را به شدت به زمین فشار دهید ، تعویض دنده بلافاصله محسوس می شود - با هر بار تغییر سرعت احساس تکان های تیز خواهید کرد. مصرف سوخت گیربکس رباتیک کمتر است و مکانیزم خود سبک تر از سایر گیربکس ها است.
مرحله 4
گیربکس رباتیک با دو کلاچ بسیار نرم و دقیق تر از گیربکس اتوماتیک معمولی است. با این حال ، هزینه چنین مکانیزمی بسیار بیشتر است و عمدتا در اتومبیل های اسپرت مورد استفاده قرار می گیرد. پدال کلاچ فقط در ابتدا استفاده می شود ، پس از آن دیگر نیازی به فشار دادن نیست ، فقط باید دنده ها را عوض کنید. این گیربکس کاملا پر سر و صدا است و در هنگام تعویض دنده راحتی ندارد.
