اصل کار یک گیربکس رباتیک مانند عملکرد یک گیربکس دستی سنتی است. تفاوت در کنترل تعویض دنده است ، که نه توسط راننده ، بلکه توسط یک واحد دیجیتال با محرک انجام می شود.
مانند هر مکانیزم تعویض دنده دیگری ، یک گیربکس رباتیک برای انتقال گشتاور از موتور به شافت گیربکس و تغییر مقدار آن بسته به نوع حرکت دستگاه طراحی شده است. گیربکس رباتیک یک گیربکس دستی سنتی است که در آن تعویض دنده نه توسط راننده بلکه توسط محرک واحد کنترل الکترونیکی انجام می شود. جعبه دنده رباتیک از تمام مزایای سیستم انتقال قدرت دستی برخوردار است و نیازی به تغییر دستی دنده توسط راننده ندارد.
اصل عمل
همانند جعبه دنده دستی ، گشتاور جعبه رباتیک با استفاده از یکی از جفت چرخ دنده های دندانه دار از شافت محرک به شافت محرک منتقل می شود. کلاچ و تعویض دنده در یک جعبه رباتیک با استفاده از محرک های ویژه - محرک ها انجام می شود.
محرک یک موتور الکتریکی جمع و جور با قفسه و پینیون است که حرکت چرخشی را به حرکت ترجمه ای بدن اجرایی تبدیل می کند. واحد کنترل الکترونیکی سیگنالی را برای روشن یا خاموش کردن به محرک منتقل می کند و پس از آن تعویض دنده رخ می دهد یا کلاچ بسته یا باز می شود.
انتقال دستی انتخابی
اولین گیربکس های رباتیزه در سرعت تعویض دنده بالا تفاوتی نداشتند ، بنابراین متخصصان مربوط به فولکس واگن طراحی جعبه دنده دستی نسل بعدی را انجام دادند که در آن چرخ دنده های رانده شده در امتداد دو شافت جداگانه قرار دارند. با تشکر از این ، قبل از تغییر از یک دنده به دنده دیگر ، سیستم کنترل اتوماتیک سیگنالی را به محرک منتقل می کند ، که از قبل شروع به درگیری دنده بعدی می کند. با این کار سرعت سوئیچینگ بالایی حاصل می شود ، به طور قابل توجهی بیش از سرعت انتقال قدرت اتوماتیک و مکانیک سنتی.
مزایا و معایب
از جنبه های مثبت گیربکس رباتیک می توان به افزایش کارایی ، سرعت زیاد تعویض دنده و قابلیت تغییر راحت حالت اتوماتیک به حالت دستی و بالعکس اشاره کرد.
از جمله معایب گیربکس رباتیک حرکت تند هنگام رانندگی با دنده اول و همچنین برگشتن اتومبیل هنگام راه اندازی تپه است. همچنین ، یک اشکال بزرگ در جعبه دنده دستی افزایش پیچیدگی طراحی است که در مقایسه با سایر انواع انتقال قدرت ، بر افزایش هزینه تعمیر و تشخیص تأثیر می گذارد.
