هنگام خرید اتومبیل ، آنها معمولاً با قدرت موتور ، حجم صندوق عقب ، تر و تمیز داخلی هدایت می شوند. با این حال ، این کل ماشین نیست: این سیستم تعلیق است که ایمنی و راحتی رانندگی را ایجاد می کند. در اتومبیل های مدرن ، انواع مختلفی از سیستم تعلیق استفاده می شود که هر کدام برای استفاده در شرایط خاص طراحی شده اند.
سیستم تعلیق اتومبیل مدرن طراحی پیچیده ای است که به معنای وجود عناصر مکانیک ، پنوماتیک ، هیدرولیک و حتی الکترونیک است. ترکیب موفقیت آمیز چندین سیستم به شما امکان می دهد راحت ماشین را رانندگی کنید ، نه اینکه ناهمواری جاده را احساس کنید. یکی دیگر از وظایف سیستم تعلیق ، بستن بدنه خودرو و چرخ های آن به صورت یک کل است. در سپیده دم مهندسی خودرو ، فقط سیستم تعلیق وابسته شناخته شده بود. بعداً ، یک سیستم مستقل و نیمه مستقل موفق تر ایجاد شد. هر دو نکات مثبت و منفی خود را دارند.
تعلیق مستقل
در اینجا هر دو چرخ به هیچ وجه به هم متصل نیستند یا تأثیر آنها بر یکدیگر ناچیز است. یکی از برجسته ترین "نمایندگان" چنین سیستمی سیستم تعلیق جلو پیوند Zhiguli (کلاسیک) است. چرخ بر روی یک جفت اهرم معلق است که انتهای بیرونی آن با استفاده از لولا به چرخ متصل می شود و انتهای داخلی آن به بدنه ماشین متصل می شود. چنین سیستمی از سینماتیک چرخ خوبی برخوردار است. از معایب آن می توان به کمبود تعلیق در مسافرت ، مشکلات نصب در اتومبیل های دیفرانسیل جلو اشاره کرد.
گزینه دیگری برای سیستم تعلیق مستقل توسط مهندسان مرسدس پیشنهاد شد. این طرح شامل 5 اهرم لوله ای است. 2 تا از آنها از چرخ پشتیبانی می کنند و 3 تا از آنها موقعیت دلخواه را در فضا دارند. چنین سیستم چند پیوندی از نظر سینماتیک از مزایای خوبی برخوردار است - رانندگی با هر سرعت در اتومبیل راحت است. سیستم تعلیق بسیار گران است ، بنابراین عمدتا بر روی اتومبیل های گروه اجرایی نصب می شود.
اما سیستم MacPherson به درستی "پرفروش ترین" در خانواده تعلیق های مستقل در نظر گرفته شده است. در اینجا بازوهای پایین نیز به بدنه متصل می شوند ، اما بازوهای جلویی اساساً به تکیه گاه فنر و پایه تبدیل شده اند. از نظر مصرف کنندگان ، این طراحی ، در مقایسه با "Zhigulevskaya" ، راحت تر نیست. به علاوه - در قطعات کمتری ، که برای تولیدکنندگان مهم است. قدم زنی MacPherson در وسایل نقلیه محرک جلو نصب می شود. در ابتدا ، این سیستم برای "اتومبیل های کوچک و جاده های خوب" طراحی شده بود. بنابراین ، رانندگی با چنین سیستم تعلیق در سطح شکسته جاده منجر به تخریب سیستم تعلیق و بدنه می شود.
تعلیق نیمه مستقل
بین سیستمهای مستقل و وابسته جای میانی می گیرد. از نظر ساختاری ، یک جفت بازوی عقب است که توسط عضوی صلیبی بسته می شود. استفاده از این نوع سیستم تعلیق فقط در قسمت عقب امکان پذیر است - تقریباً در تمام وسایل نقلیه محرک جلو نصب شده است. در میان اتومبیل های روسی ، این ها مدل های VAZ2108-VAZ2115 هستند. مزیت چنین سیستم تعلیق حرکت شناسی خوب ، وزن کم و طراحی ساده است. منهای - محدودیت در امکان نصب ، - فقط محور عقب رانندگی نیست.
در نتیجه می توان نتیجه گرفت که از تعلیق های نیمه مستقل و مستقل استفاده می شود. گزینه اول برای محور عقب وسایل نقلیه محرک جلو مناسب است. نوع دوم سیستم تعلیق باید متناسب با شرایط کار انتخاب شود. اگر اینها جاده های خوبی هستند ، MacPherson این کار را می کند ؛ اگر قرار است از روی دست اندازها عبور کنید ، بهتر است یک سیستم تعلیق با استخوان های مچ دست انتخاب کنید. اگر بودجه کافی وجود داشته باشد و سفرها در سطح جاده با کیفیت انجام شود ، می توانید یک سیستم چند پیوندی انتخاب کنید.
