استهلاک عبارت است از انتقال ارزش دارایی ، تجهیزات و تجهیزات و با نرخ های دیگر محاسبه می شود. این هنجارها توسط دولت ایجاد می شود و بنگاه اقتصادی فقط روش تشکیل صندوق استهلاک را انتخاب می کند. نسبت های استهلاک برای هر گروه خاص از دارایی های ثابت ساخته می شود.
ضروری است
- - ترازنامه؛
- - سیاست حسابداری سازمان ؛
- - ماشین حساب.
دستورالعمل ها
مرحله 1
نرخ استهلاک درصدی از ارزش دفتری دارایی های ثابت است که سالانه نسبت به هزینه تولید ، که توسط قانون یا هرگونه قانون دیگر تعیین شده است ، کسر می شود.
گام 2
برای محاسبه استهلاک در حسابداری مالیاتی دو روش وجود دارد. شایع ترین آن خطی است. این برای محاسبه استهلاک برای ساختمان ها ، سازه ها ، دستگاه های انتقال استفاده می شود. در این حالت ، نرخ استهلاک برای هر شی با فرمول تعیین می شود: HA = (1 / n) * 100٪ / N - عمر مفید اموال قابل استهلاک ، بیان شده در ماه.
مرحله 3
در مورد روش غیرخطی ، این شاخص به عمر مفید یک دارایی ثابت خاص بستگی ندارد. این ویژگی با اختصاص اشیا property املاک به گروه ها مشخص می شود ، که هر یک از آنها دارای نرخ استهلاک خاص خود هستند.
مرحله 4
روش کاهش تعادل شامل استفاده از ضرایب مختلف برای محاسبه است. آنها در مورد داراییهای ثابت متعلق به گروههای اول و سوم اعمال نمی شوند. افزایش - نمی تواند بیش از دو باشد ، اصلاحی - نباید بیش از سه باشد.
مرحله 5
نرخ استهلاک براساس عمر استاندارد دارایی های ثابت تعیین می شود. این امر همچنین به هزینه ، شرایط عملیاتی ، سطح پیشرفت علمی و فنی و سیاست اقتصادی دولت بستگی دارد. افزایش آن به کاهش دوره استهلاک کمک می کند.
مرحله 6
نرخ استهلاک سالانه نسبت مقدار استهلاک سالانه به متوسط هزینه سالانه دارایی های ثابت است. با در نظر گرفتن هزینه های تعمیرات و فرمول تصفیه به شکل زیر در می آید: NA = (ارزش دفتری OPF + هزینه های تعمیرات سرمایه ای - ارزش تصفیه) / (چرخه عمر OPF * ارزش دفتری OPF * عمر مفید استاندارد).
