در دوران باستان ، وقتی ماشین و حمل و نقل عمومی نبود ، مردم سوار بر اسب ، الاغ ، شتر می شدند یا راه می رفتند. اما آنها در امتداد جاده ها حرکت کردند. و به کجا جاده منتهی می شود ، به نوعی باید آنها می دانستند.
چگونه می دانیم کجا برویم و چه مقدار
اجداد ما خیلی ساده از وضعیت خارج شدند - آنها سنگهای بزرگی را گذاشتند ، شاخه ها را شکستند ، شکاف هایی را در درختان ایجاد کردند. اینها اولین علائم راه بودند. در روم باستان ، ساکنان حتی جلوتر رفتند - آنها ستون های سنگی را در امتداد جاده ها قرار دادند و اطلاعات را بر روی آنها حک کردند. فاصله به سادگی - از یک ستون خاص تا مجمع رومی ها - میدان اصلی پایتخت روم باستان در نظر گرفته شد.
در دوران حماسه در روسیه ، پیشرفت حتی فراتر رفته است. سنگی روبروی قهرمانان یا شوالیه ها در چهار راه سه جاده به یاد دارید؟ اطلاعات زیادی بر روی آن حک شده است. این سنگ را می توان تابلوی جاده دانست. اما در همه تقاطع ها سنگ وجود نداشت (جاده های زیادی در روسیه وجود دارد - نمی توانید به اندازه کافی سنگ ذخیره کنید). و سپس ، مانند رومیان باستان ، مردم شروع به ایجاد نقاط عطفی در امتداد جاده های اصلی کردند. اولین مورد به قرن شانزدهم میلادی ، در زمان سلطنت تزار فیودور ایوانوویچ برمی گردد. این ستون ها به ارتفاع 4 متر در جاده املاک سلطنتی کولومنسکوئه به مسکو نصب شده است.
پیتر اول ، البته ، حمایت و توسعه خوبی انجام داد. سیستم نقاط عطف به تدریج در تمام جاده های روسیه گسترش می یابد. سپس آنها شروع به رنگ آمیزی ستون ها با راه راه های سیاه و سفید کردند تا بتوانند هم در روز به رنگ سفید و هم در شب به رنگ سیاه دیده شوند. نقاط عطف نام منطقه و فاصله تا محل سکونت بعدی را نشان می داد.
وقتی ماشین ها ظاهر شدند
این کاملا کافی بود تا اینکه ماشین ها ظاهر شدند. در اینجا نشانه هایی برای رانندگان و عابران پیاده وجود دارد که به آنها اطلاعات لازم را می دهد ، ضروری شده است. کنگره ویژه اتحادیه جهانی گردشگری در تابلوهای جاده جمع شد. و تصمیم گرفته شد که آنها در سراسر جهان یکنواخت شوند. چطور؟ اگر از زمان برج بابل همه زبانهای مردم دنیا متفاوت باشد؟ در سال 1900 ، سرانجام ، همه کشورها توافق کردند که علائم راه باید با نمادها و نه حروف نشان داده شوند. این نمادها برای خارجی ها و افراد بی سواد قابل درک است.
اولین تابلوی راه مدرن به طور رسمی و رسمی در سال 1903 در پاریس ظاهر شد. اما مدت ها بود که مردم به عنوان یک کنجکاوی به او نگاه می کردند. 6 سال دیگر باید می گذرد تا نصب علائم راه به سیستم تبدیل شود. آنها شروع به قرارگیری در سمت راست و در جهت حرکت 250 متر قبل از منطقه مشکل تعیین شده کردند. چهار مورد اول عبارت بودند از: "جاده ناهموار" ، "تقاطع جاده های معادل" ، "خم شدن خطرناک" و "عبور راه آهن با مانع". روسیه سرانجام در سال 1909 علائم راه را بدست آورد.
