عبور از کنار میتسوبیشی گرفتگی بسیار دشوار است. این ماشین جالب توجه با سبک منحصر به فرد و طراحی اصلی متفاوت از بسیاری دیگر است.
نسل اول
اكلیپس میتسوبیشی در سال 1989 به نمایش در آمد. نسل اول به صورت 1G نمایه سازی شد. این ماشین بر اساس مشهور Galant VR-4 مونتاژ شد که در اوایل دهه 90 شهرت زیادی را برای تیم رالی میتسوبیشی به ارمغان آورد. همانطور که توسط طراحان تصور می شود ، برای طرفداران رانندگی با سرعت بالا که توانایی خرید ماشین های اسپرت گران قیمت را ندارند ، در نظر گرفته شده است. این ایده موفقیت آمیز بود و با شور و شوق مورد استقبال رانندگان قرار گرفت.
همه چیز در مورد این خودرو بر شخصیت اسپورت آن تأکید دارد: بدنه کوپه دو درب پویا ، اپتیک جلو ، صاف به سمت بالا و بال عقب زیبا. سالن اولین اتومبیل ها برای دو سرنشین طراحی شده بود و تنظیمات گسترده ای روی صندلی راننده این امکان را فراهم می کرد که حتی یک فرد بسیار قد بلند پشت فرمان راحت باشد.
میتسوبیشی اکلیپس از نظر ابعاد نسبت به مدل قبلی خود کمتر است ، اما به دلیل تقویت بدنه و قفس غلتکی در اطراف کل ماشین ، از نظر وزن کمی بیش از آن است. کل ساختار اتومبیل به گونه ای تصور می شود که انرژی برخورد در صورت برخورد به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
این خودرو در سه نسخه به موتور 4 سیلندر 4G63 مجهز شده بود که در آن زمان هیچ مشابهی نداشت. پیشرانه 1.8 لیتری تنفس طبیعی 92 اسب بخاری با شتاب 100 کیلومتر در 11 ثانیه کاملاً ضعیف بود برای یک اتومبیل اسپرت قدرتمند. دیگری قدرتمندتر ، با موتور دو لیتری 140 اسب بخاری و دقیقاً مشابه ، اما با عملکرد توربوشارژ.
گیربکس ، الکترونیک و ECU به Galant's Eclipse رفت. کنترل دندانه دار و دندانه دار دقیق ، مجهز به تقویت کننده هیدرولیک ، سواری سریع را تحریک می کند. سیستم تعلیق سفت و سخت که حتی در هنگام مانور با سرعت بسیار بالا که Multi-Link نامیده می شود ، خودرو را به خوبی نگه می دارد.
جالب اینجاست که فاصله اکلیپس 160 میلی متر از ارتفاع کافی برای این کلاس از اتومبیل ها برخوردار است.
نسل دوم
نسل دوم Eclipse تحت شاخص 2G در سال 1995 با بروزرسانی های بسیار جدی ظاهر شد.
اول از همه ، این خود را با این واقعیت متمایز می کند که تعداد نسخه های خودرو کاهش یافته است. موتور 1.8 لیتری متوقف شد ، موتور 2 لیتری بدون تغییر باقی ماند ، اما قدرت نسخه توربوشارژ به طور قابل توجهی افزایش یافت. هر دو خودروی محرک جلو و چهار چرخ تولید شدند.
در سال 1996 ، میتسوبیشی کانورتیبل Spyder را با موتور تنفس طبیعی 2.4 لیتری و توربوشارژ 2.0 لیتری اضافه کرد.
در سال 1997 ، Eclipse دچار تغییرات جزئی شد: خودرو سپر جلوی جدیدی را با یک ورودی هوای بزرگ و چراغ های مه شکن دریافت کرد و چرخ های 16 اینچی با چرخ های 17 اینچی جایگزین شدند. نرم افزار کنترل کامپیوتر و موتور کاملاً دوباره طراحی شده است. اکنون می توان اتومبیل های نسل دوم را نمونه های ساخته شده در بهترین سنت های طراحی زیستی دانست.
نسل سوم
یک سال بعد ، مفهوم میتسوبیشی SST در نمایشگاه سالانه دیترویت به مردم ارائه شد. جهت طراحی جدید ، سبک ژئومکانیکی نامیده می شود ، در کوپه قابل توجه منعکس می شود. یک ماشین 3G سریال بر اساس آن ظاهر شد. لاغرتر شده است ، با اضلاع برجسته و قوس چرخ برجسته ، شبح آن بیش از حد عجیب شده است. بدنه جادارتر و راحت تر شده است.
خط این واحدهای قدرت را یک موتور 2.4 لیتری جوی با ظرفیت 149 اسب و یک موتور 3 لیتری با 203 اسب بخار نشان می دهد. در این مدت اتومبیل های چهار چرخ محرک متوقف می شوند.
ماشین شروع به ساده سازی می کند و خود را با مصرف کنندگان عادی تطبیق می دهد. به طور خاص ، طراحی شاسی ساده شده است. طراحی داخلی به ویژه برای صفحه ابزار دارای چاه های جداگانه برای اندازه گیری سطح سوخت و درجه حرارت خنک کننده ، اصلی است. صندلی راننده از چرم ساخته شده و مجهز به تنظیمات الکتریکی است.همه چیز گواهی بر آغاز دوره جدیدی در طراحی اتومبیل است - دوران سبک "تکنو".
در سال 2001 ، بر اساس Eclipse جدید ، آنها تولید Spyder را آغاز کردند که برای اولین بار در نمایشگاه دیترویت آغاز به کار کرد. به موتور 3 لیتری با قدرت 147 اسب بخار مجهز شده است. تجهیزات اصلی آن شامل یک بسته الکتریکی کامل ، تهویه مطبوع ، کروز کنترل ، کنترل کشش و رینگ های 17 اینچی آلیاژی است.
نسل چهارم
در سال 2004 ، میتسوبیشی Eclipse Concept-E به عموم مردم نشان داده شد که بشارت دهنده نسل چهارم است. اکلیپس آخرین نسل شباهت زیادی به این ماشین مفهومی دارد. این امر همچنین در مورد شکل و طرح چراغ های جلو و ستون C نیز صدق می کند که به تدریج در بدنه ادغام می شوند. در کنار این ، یک نشان تجاری جدید و طراحی کاملاً متفاوت قسمت عقب بدنه ظاهر شد. علاوه بر این ، اکنون یک سانروف کاملاً شیشه ای دارد.
اما عمده به روزرسانی ها در زیر صفحه های بدنه قرار دارند. این پیشرانه هیبریدی جدید به نام E-Boost است. حالت عادی را یک موتور 3.8 لیتری با سیستم زمانبندی متغیر سوپاپ متغیر با ظرفیت 270 اسب بخار نشان می دهد. برای شتاب گیری شدید ، سیستم الکترونیکی یک موتور الکتریکی 200 اسب بخاری را بهم متصل می کند که باعث حرکت چرخ های عقب می شود. قدرت چنین تاسیساتی می تواند به 470 اسب برسد. به تعبیری جایگزین محرک چهار چرخ است. همچنین به مصرف سوخت با صرفه تری کمک می کند.
