مخازن انبساط دیافراگم به طور گسترده ای در سیستم های تامین آب گرم و سرد و گرمایش استفاده می شود. هدف اصلی آنها جبران حجم اضافی خنک کننده حاصل از انبساط حرارتی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مخزن ممبران از دو قسمت تشکیل شده است. نیمه اول حاوی مایع خنک کننده است و نیمه دوم توسط هوا یا گاز پمپ شده به درون آن تحت فشار است. محفظه ها توسط یک دیافراگم مجهز به نوک سینه جدا می شوند. تفاوت اصلی مخازن غشایی برای تأمین آب و مخازن گرم کننده این است که آب داخل آنها نباید با دیواره های کیس تماس پیدا کند. گذرنامه فنی مخزن پارامترهای فشار را زمانی نشان می دهد که هنوز متصل نیست و فقط با هوا پر می شود.
گام 2
در آستانه راه اندازی سیستم گرمایشی ، فشار گاز به فشار آماری تنظیم می شود - 1 بار در 10 متر ستون آب بالای مخزن انبساط غشا ، اما بیش از 4 بار نیست. هنگامی که مایع خنک کننده در سیستم گرم می شود ، منبسط شده و وارد محفظه آب می شود که طبیعتاً منجر به افزایش فشار داخل مخزن می شود تا زمانی که با فشار فشار کل سیستم برابر شود.
مرحله 3
حجم مخزن به گونه ای محاسبه می شود که با رسیدن فشار مشخصی ، پمپ در طول یک ساعت با شدت مشخصی از آب مصرفی روشن شود یا تعداد مشخصی روشن شود. برای عملکرد پایدار موتور پمپ ، باید یک مخزن انبساط دیافراگم انتخاب شود که در آن حجم از حداقل مجاز بیشتر باشد.
مرحله 4
نصب چندین مخزن انبساط دیافراگم در یک سیستم مجاز است ، به شرط آنکه فشار موجود در آنها یکسان باشد. مخزن انبساط باید همراه با یک وسیله ایمنی که به محض اینکه فشار داخل سیستم از حد مجاز بیشتر شود ، به سیستم متصل شود. تجزیه و از بین بردن مخزن و همچنین سوراخ کاری در آن و اعمال نیروهای زیاد ممنوع است. مراقب باشید که ماده خنک کننده حاوی اکسیژن و سایر گازهای خورنده نباشد.
