اتوبان های پرداختی در اروپا مدت هاست که به یک پدیده رایج تبدیل شده اند ، و هیچ کس از آن تعجب نمی کند. هر کشور خود هزینه و نوع کرایه را تعیین می کند. در جایی باید در ورودی بزرگراه پرداخت کنید ، در جایی ، برعکس ، در خروجی ، و بعضی از آنها نیاز به یک ویتنام است که از قبل روی شیشه جلو چسبانده شده است. جای تعجب نیست که برای یک مسافر بی تجربه بسیار دشوار است که بفهمد به چه کسی ، چگونه و چقدر باید پرداخت کند.
جاده های عوارض تقریباً در همه کشورهای اروپایی وجود دارد. تنها استثنا را می توان فقط آلمان در نظر گرفت و حتی در این صورت است که در مورد پول سازی اتوبان های معروف آلمان صحبت می شود.
در بعضی از کشورها ، راننده باید به اندازه کیلومترهایی که پشت سر می گذارد ، هزینه کند. قبل از ورود به جاده ، او بلیط دریافت می کند ، دستگاه خواندن در خروجی مسافت طی شده و مقدار مورد نیاز برای پرداخت را نشان می دهد. چنین سیستمی در کشورهای زیر ایجاد شده است: فرانسه ، یونان ، ایرلند ، ایتالیا ، کرواسی ، مقدونیه ، لهستان ، پرتغال ، صربستان و اسپانیا.
در بلغارستان ، اتریش ، رومانی ، سوئیس ، اسلواکی ، اسلوونی و جمهوری چک ، بازه های زمانی را مبنای اصلی قرار می دهند - از یک هفته تا یک سال ، که در آن ماشین مجاز به حرکت در اتوبان است. در این کشورها ، پرداخت توسط یک ویکنت کنترل می شود ، که این تاریخ شروع و پایان اعتبار آن را نشان می دهد. ساده ترین راه برای تهیه چنین ویکت یک مسافر در ایستگاه های سوخت قبل از ورود به بزرگراه عوارض است. اگر نتوانستید به موقع راه خود را پیدا کنید و به طور تصادفی وارد جاده عوارضی شوید ، به شانس امیدوار نباشید ، به سختی می توانید بدون توجه از آن عبور کنید. از اولین خروجی یا پمپ بنزینی که ملاقات می کنید استفاده کنید ، زیرا جریمه سفرهای پرداخت نشده گاهی 10 برابر یا بیشتر از هزینه خود ویکتین بالاتر است. در بعضی موارد مجازات می تواند تا 800 یورو باشد.
یافتن بخشهای جاده عوارض آسان است. آنها معمولاً از قبل با علائم بزرگ با نوشته Maut یا Vignette هشدار داده می شوند. کسانی که به معنی پرداخت در محل هستند ، به راحتی نمی توانند بدون توجه رانندگی کنند. معمولاً جاده گسترده می شود ، به یک ایست بازرسی بزرگ با چندین راهرو تبدیل می شود. شما باید یکی را متناسب با پارامترهای اتومبیل خود انتخاب کنید.
بعلاوه ، در بسیاری از کشورها بخشهایی از جاده ها ، تونلها و پلها وجود دارد که باید هزینه اضافی پرداخت شود. فقط در نروژ ، حدود 140 قطعه از این مسیر وجود دارد.
