در اتومبیلرانی ، قرمز قطعاً فراری و دوکاتی است. اولین تولید کننده با چهار چرخ و دیگری با دو چرخ رقابت می کند. اما هر دو می توانستند در فرمول 1 برخورد کنند - در کارخانه بورگو پانیگاله آنها برای موتورهای سلطنتی در سال 1968 روی موتور کار کردند.
دوکاتی برندی است که در سراسر دنیا به دلیل موتورسیکلت های زیبا شناخته می شود. اما تعداد کمی از مردم می دانند که در بعضی مواقع خانه بورگو پانیگاله به سمت فرمول 1 نگاه می کرده است. همانطور که Speedweek گزارش داد ، فیل Ainslie ، عکاس استرالیایی ، هنگام تحقیق در مورد تاریخچه دوکاتی ، موتور V8 را در کارخانه پیدا کرد که نمی توانست آن را به طور کامل دسته بندی کند. این به معنای چیزهای زیادی است زیرا Ainslie در مورد موتورهای Ducati بسیار آگاه است. وقتی پاسخی از دپارتمان آزمایش دوکاتی دریافت کرد ، فک او پایین افتاد - واقعیت این است که این موتور فرمول 1 بود!
همچنین در سال 1946 برای طرفداران این مارک ایتالیایی چندان شناخته شده نیست ، دوکاتی یک ماشین کوچک دو نفره تولید کرد که نام داخلی آن DU4 بود. به موتور 250 سی سی و گیربکس چهار سرعته مجهز بود. اما این پروژه به سرعت کنار گذاشته شد ، همه چیز به همین نمونه اولیه ختم شد.
با این حال ، تلاش دوم برای پیوستن به مسابقه با چهار چرخ تقریباً بیست سال بعد در کارخانه بولونیا رخ داد. سپس قوانین جدیدی در فرمول 1 معرفی شد: از سال 1961 ، پس از هفت سال ، موتورهای 2.5 لیتری با موتورهای 1.5 لیتری جدید جایگزین شدند ، و همچنین اجباری است. فدراسیون جهانی موتوراسپرت می خواست سرعت اتومبیل ها را کاهش دهد تا از تعداد تصادفات جدی که طی دهه 50 بسیار اتفاق افتاده بود ، کاست. فقط در سال 1960 ، هری شل ، کریس بریستو و آلن استیسی در اثر تصادفات در مسابقات فرمول 1 درگذشت.
فابیو تاگلیونی ، طراح ارشد دوکاتی گفت که سوئیچ موتورهای 1.5 لیتری یک فرصت عالی است. سپس برادران مازراتی در حال ساخت ماشین OSCA بودند - این او بود که به پروژه مشترک جدید آنها با دوکاتی تبدیل شد. شرکت برادران مازراتی OSCA (Officine Specializzate Costruzione Automobili) در سال 1947 در San Lazzaro di Savena نزدیک بولونیا تاسیس شد. این یک پروژه کاملاً جدید برای بیندو ، ارنستو و اتوره مازراتی بود که از شرکت در تجارت این شرکت با نام خود دور ماندند.
در سال 1961 ، تیم کوچکی متشکل از مدیران شرکت جورجیو مونتی ، کارلو مازراتی (OSCA) ، رنو گیلی و جوزپه گیرونی ، یک موتور V8 ساختند که قرار بود روی شاسی OSCA نصب شود.
OSCA اتومبیل های اسپرت و فرمول ساخت ، که در برخی از آنها طراحی بدنه زیبا از Pietro Frua ارائه شده است. اتومبیل های OSCA در مسابقات ورزشی قهرمانی جهان عملکرد چندان بدی نداشتند - در سال های 1954 و 1961 موفق شدند چهارمین در جدول رده بندی کلی باشند.
برادران مازراتی همچنین می خواستند با استفاده از قوانین جدید شروع به رقابت در فرمول 1 با OSCA کنند.
در سال 1961 ، دوکاتی نمایشی از مجموعه ای از موتورهای کنترل شده با سوپاپ مثبت را معرفی کرد. این موتور بر اساس موتور F1 موجود ساخته شده است که هفت سال قبل ایجاد شده بود. در واحد جدید قدرت روی نیمکت تست ، یک قدرت 170 اسب بخار قدرتمند به دست آمد. این یک شاخص بسیار مناسب بود ، زیرا از نظر قدرت از واحد قدرت فراری که در آن سالها با 190 اسب بخار قدرت سلطه داشت ، فروتر نبود.
با این حال ، این پروژه فقط روی کاغذ باقی مانده است و نام دوکاتی امروز در هیچ آماری از فرمول 1 وجود ندارد.
برادران مازراتی کنترل بودجه OSCA را به دست گرفتند ، اما شاسی فرمول برنامه ریزی شده هرگز ساخته نشد. بر این اساس ، کار بر روی OSCA تکمیل نشده است. دوکاتی نمی خواست همکاری جدیدی را با یک شرکت دیگر برای این شاسی بلند آغاز کند و موتور دوکاتی V8 هرگز در یک اتومبیل نصب نشد.
به هر حال ، آزمایش برگزار کنندگان با کاهش اجباری قدرت اتومبیل برای کاهش تصادفات ناموفق بود - در سال 1961 ، شین سامرز ، خولیو کابیانچی و ولفگانگ فون تریپس در اثر تصادفات جان خود را از دست دادند.
موتور مسابقه سلطنتی در بخش آزمایشگاه کارخانه دوکاتی ، جایی که توسط فیل آینسلی پیدا شد ، جایگاه برجسته ای را به خود اختصاص داد.
امروزه دیگر حتی نمی توان تصور کرد که مارک Borgo Panigale می تواند یک موتور برای فرمول 1 طراحی کند. برای دیدن این مسئله ، می توان به سادگی مشکلاتی را مشاهده کرد که غول تولید دیگری با همان کالیبر هوندا اکنون با آن روبرو است.
اما در زمان های قدیم ، همه چیز بسیار متفاوت بود. لازم به یادآوری است که فراری موتورسیکلت هایی نیز ساخته است که امروزه در موزه ها به عنوان نمایشگاه های بی نظیر و بی ارزش باقی مانده اند.
