یک ترانزیستور دو قطبی می تواند روشن یا خاموش باشد ، یا در هر یک از انواع حالت های میانی باشد. برای کنترل حالت ترانزیستور ، الکترود آن ، پایه یا پایه نامیده می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به یاد داشته باشید که ترانزیستور دو قطبی ، برخلاف ترانزیستور اثر میدان و همچنین یک لوله خلاuum ، توسط ولتاژ کنترل نمی شود بلکه توسط جریان کنترل می شود. برای دستگاه n-p-n ، این جریان باید از پایه به قطره چکان (یعنی بعلاوه به پایه) جریان یابد. اگر ترانزیستور دارای ساختار p-n-p است ، جریان را در جهت مخالف عبور دهید تا باز شود.
گام 2
قبل از کنترل بار با ترانزیستور ، باید به درستی وصل شود. ساطع کننده ترانزیستور را مستقیماً به سیم مشترک ، و جمع کننده آن را از طریق بار به منبع تغذیه وصل کنید. اگر از ساختارهای n-p-n استفاده شود ، این منبع باید ولتاژ مثبتی نسبت به سیم مشترک و اگر ساختارهای p-n-p تولید کند ، منفی باشد.
مرحله 3
تصمیم بگیرید که دستگاه در کدام حالت کار کند: آنالوگ یا کلید. در حالت اول ، یک هیت سینک بسیار بزرگتر مورد نیاز است. این امر به این دلیل است که جریان بسیار کمی از طریق یک ترانزیستور کاملاً بسته عبور می کند و ولتاژ بسیار پایینی روی ترانزیستور کاملاً باز اعمال می شود. وقتی دستگاه تا حدی باز است ، ولتاژ و جریان هر دو زیاد هستند ، اگرچه حداکثر نیستند. به همین دلیل ، بیشترین قدرت دقیقاً زمانی به ترانزیستور اختصاص می یابد که کاملاً باز نباشد.
مرحله 4
محاسبه کنید که چه مقدار جریان باید از محل اتصال پایه-ساطع کننده ترانزیستور عبور کند تا جریان خاصی از طریق بار شروع به جریان کند. برای این منظور جریان بار مورد نظر را بر روی پارامتر بدون بعد دستگاه تقسیم کنید که ضریب انتقال جریان نامیده می شود.
مرحله 5
با افزایش بیشتر جریان پایه ، متوجه می شوید که جریان بار بیشتر افزایش نمی یابد. این یعنی ترانزیستور اشباع شده است. هرچه جریان بار بیشتر باشد ، برای اشباع ترانزیستور از همان نوع ، جریان پایه نیز بیشتر است. اگر استفاده از ترانزیستور در حالت کلید ضروری است ، همیشه آن را در حالت اشباع قرار دهید و تولید گرما روی آن در حالت باز حداقل خواهد بود. با این وجود جریان پایه را خیلی زیاد نکنید تا از گرم شدن دستگاه از این جریان جلوگیری کند.
