بدنه اتومبیل خود را بتونه کاری دشوار نیست. شما فقط باید پشتکار پیدا کنید ، کوشا باشید و دقیقاً تمام توصیه های شرح داده شده در زیر را دنبال کنید. بیایید در مورد اشتباهات اصلی هنگام قرار دادن ماشین صحبت کنیم.
بتونه کاری چیست
بیایید با بتونه فایبرگلاس شروع کنیم. دو نوع است. اینها "فیبر" - الیاف بزرگ و "میکروفایبر" - الیاف با اندازه استاندارد هستند. برای استفاده از لایه های اول (تقویت کننده) کار می کند. یک بتونه جهانی نیز وجود دارد ، آن را هم در لایه های اول و هم در لایه های پایان ، قبل از آغازگر ، اعمال می شود. بتونه روی پلاستیک ، بتونه نهایی ، بتونه با پرکننده آلومینیوم وجود دارد. اما بسیاری هنگام کار با انواع بتونه ها اشتباه می کنند ، این همان چیزی است که در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
بزرگترین تصور غلط این است که بتونه آلومینیوم سخت ترین بتونه است. اولین فکر این است که آلومینیوم فلزی است که باعث تقویت این بتونه می شود. اما این فقط یک افسانه و توهم بزرگ است. خودتان فکر کنید ، ذرات آلومینیوم به صورت پودر هستند ، آنها بسیار ریز هستند و به هیچ وجه به هم متصل نیستند و اینکه بتونه را به نوعی تقویت می کنند کاملاً بی معنی است.
و عملکرد اصلی انتقال حرارت خوب است. آلومینیوم هدایت حرارتی بسیار خوبی دارد. این برای چیست؟ این بتونه به کاپوت ، سقف ، به مکانهایی که دما در سرما به سرعت تغییر می کند ، اعمال می شود. به عنوان مثال ، ما موتور را روشن می کنیم ، فلز خیلی سریعتر از بتونه گرم می شود و گرم می شود و فلز به تدریج از بین می رود ، یا اگر بتونه خوب نگه داشته شود ، ترک می خورد.
بسیاری از مردم تصور می کنند که این یک ترک به دلیل استفاده از یک لایه ضخیم است. اما نه ، این فقط به دلیل تغییر دما است. و آلومینیوم به شما امکان می دهد به سرعت گرما را از فلز گرفته و بتونه را به طور مساوی گرم کنید ، در نتیجه تفاوت بین دامنه انبساطی بتونه و فلز کم خواهد بود.
اشتباه دوم کاربرد اشتباه لایه ها است. بسیاری از افراد سعی می کنند مصرف مواد را کاهش دهند و اگر سوراخ کوچک باشد ، سعی می کنند آن را از لایه اول تراز کنند. بنابراین ، یک لایه بسیار بزرگ به وجود می آید و این واقعیت پر است که وقتی یک لایه ضخیم از مواد همراه سخت کننده را بیرون می کشید ، خیلی سریع خشک می شود. لایه فوقانی به سرعت سفت شده و معلوم می شود که هوا برای انجام واکنش تا انتها وارد لایه تحتانی نمی شود و سرعت آن بسیار کند می شود. با شروع خشک شدن لایه تحتانی ، لایه فوقانی کاملاً سخت می شود و لایه تحتانی شروع به فشار دادن لایه بالایی می کند.
تقریباً همیشه با این واقعیت پایان می یابد که ترکی در بتونه فلز ایجاد شده است. بنابراین ، باید لایه ها را کنترل کرده و به تدریج با خشک شدن بین لایه ها اعمال کنید.
تخلف فاحش دیگر خشک کردن با سشوار یا لامپ رشته ای است. این اقدامات می تواند به راحتی همه چیز را خراب کند. در ابتدا ، بتونه خود نیاز به واکنش دارد و بهتر است آن را ده دقیقه اول خشک نکنید. اگر با این حال تصمیم گرفتید از وسایل کمکی برای خشک کردن بتونه استفاده کنید ، لازم است این کار را انجام دهید طبق قوانین ، در غیر این صورت می توانید خیلی سریع لایه بالایی را خشک کنید و لایه زیرین مهر و موم می شود ، در نتیجه ، شما یک ترک یا جدا شدن بتونه خواهید داشت.
برای جلوگیری از این پدیده ، باید از پشت و دور از فلز خشک شوید. اما ، در بیشتر موارد ، دسترسی به چنین مکان هایی وجود ندارد. برای این ، لامپهای مادون قرمز وجود دارد که با استفاده از اشعه مادون قرمز بتونه را از داخل خشک می کند. اما بهینه ترین راه خشک کردن این است که بتونه به خودی خود و بدون سرعت بخشیدن به فرآیند با کمک دستگاه های اضافی خشک شود.
و بزرگترین مشکلی که رانندگان با آن روبرو هستند اصطلاحاً جمع شدن بتونه است.
این بدان معنی است که پس از نقاشی ، بی نظمی ، چاله ها ، امواج و گاهی اوقات ترک هایی روی قسمت اصلاح شده ظاهر می شود. این پدیده ، از جمله ، به دلیل خشک شدن نامناسب اتفاق می افتد ، اما در درجه اول این امر به دلیل غفلت از انتخاب صحیح دانه کاغذ سنباده است.در میان متخصصان چیزی به عنوان "قانون 100" یا "مرحله 100" وجود دارد. این بدان معنی است که با هر لایه بتونه ، شیب دانه کاغذ سنباده بیش از 100 واحد افزایش نمی یابد. یعنی اولین لایه بتونه با 80 کاغذ سنباده ، لایه بعدی با 160 یا 180 ، لایه بعدی با کاغذ سنباده 240 یا 260 و غیره پردازش می شود. این کار به منظور کاهش تدریجی خراش ناشی از کاغذ سنباده و به حداقل رساندن احتمال افتادن بتونه در خطرات عمیقی که برای مثال از شماره 80 باقی مانده است ، انجام می شود. آغازگر ، ما آغازگر را اعمال می کنیم و آن را با کاغذ سنباده شماره 800 می مالیم. اکنون قسمت ما آماده نقاشی است. اما این یک داستان کاملا متفاوت است …
