موتور اتومبیل وسیله ای است که انرژی مکانیکی تولید می کند که برای حرکت ماشین لازم است. این نوع انرژی با تبدیل انرژی دیگر به دست می آید که منبع آن دائماً پر می شود.
انواع موتور
امروزه موتورهای بنزینی ، کاربراتوری ، تزریقی و دیزلی وجود دارد. موتور بنزینی در رده موتورهای احتراق داخلی قرار دارد که در سیلندرهای آن مخلوط سوخت و هوا وجود دارد که توسط جرقه برقی مشتعل می شود. این با تنظیم هوا کنترل می شود ، که با استفاده از دریچه گاز انجام می شود.
کنترل دریچه گاز معمولاً از صندلی راننده انجام می شود - با استفاده از اهرم ، دکمه فشار یا پدال.
موتورهای کاربراتور با یک مخلوط قابل احتراق کار می کنند ، روند آماده سازی آن در کاربراتور انجام می شود. کاربراتور خود وسیله خاصی است که با استفاده از نیروهای آیرودینامیکی سوخت را با جریان هوا مخلوط می کند. این نیروها به نوبه خود ناشی از جریان هوا هستند که توسط موتور کاربراتور مکش می شوند.
در موتورهای نوع تزریق ، سوخت توسط نازل های مخصوص به جریان هوا تزریق می شود. سوخت تحت فشار به آنها تأمین می شود و دوز آن با استفاده از یک واحد کنترل الکترونیکی که نازل را باز می کند ، انجام می شود.
موتور دیزلی به موتور احتراق داخلی رفت و برگشتی مجهز به سوخت اتمی گفته می شود که با گرم شدن هوای فشرده ، مشتعل می شود.
از آنجا که موتور دیزلی به تبخیر سوخت احتیاج ندارد ، می تواند با نفت سفید ، مازوت سنگین ، روغن کلزا و روغن نخل ، چربی عمیق ، روغن خام و بسیاری از سوخت های دیگر کار کند.
تازگی ها در موتور سازی
دنیای مدرن ساکن نیست - قبلاً یک موتور الکتریکی اختراع شده است که از انرژی الکتریکی برای کار استفاده می کند و آن را از سلول های سوختی یا باتری های ذخیره سازی می گیرد. عیب اصلی اتومبیل های مجهز به موتور الکتریکی ظرفیت نسبتاً کم منبع تغذیه است که منجر به ذخیره انرژی کم می شود.
همچنین نیروگاهی به اصطلاح ترکیبی وجود دارد که ترکیبی از یک موتور الکتریکی و یک موتور احتراق داخلی است که توسط یک ژنراتور به یکدیگر متصل می شوند. انتقال نیرو در یک وسیله نقلیه هیبریدی به صورت سری (موتور احتراقی - ژنراتور - موتور الکتریکی - چرخ) یا به صورت موازی انجام می شود. متداول ترین آن یک نیروگاه ترکیبی با آرایش موازی است (موتور احتراق داخلی - انتقال نیرو - چرخ و موتور احتراق داخلی - ژنراتور - موتور الکتریکی - چرخ).
