برای یک راننده مبتدی ، گاهی اوقات دشوار است که دریابید چراغ های جلو (مه ، چراغ های روشنایی در روز ، نور کم یا زیاد) در یک لحظه مشخص از زمان روشن می شوند. اما در این رابطه ، قوانین دستورالعمل های روشنی دارند که ارزش یادگیری را دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
چراغ های روشنایی روز در همه وسایل نقلیه ساخته نمی شوند. هدف آنها دید مناسب این خودرو برای سایر رانندگان و عابران پیاده است. DRL ها یک ماشین را در جلو نشان می دهند ، آنها در عقب نیستند. برای راحتی راننده ، چراغ های روشنایی روز همراه با روشن شدن موتور روشن می شوند ، بندرت در مواردی که لازم باشد این کار را از روی عمد انجام دهید. بر این اساس ، DRL ها همیشه هنگام حرکت ماشین روی آن کار می کنند.
گام 2
اگر اتومبیل شما DRL ندارد ، برای نشان دادن آن هنگام رانندگی در هر جاده در هر زمان از روز ، به چراغ های جلو خاموش نیاز دارید.
روشن کردن این چراغ در تونل ضروری است ، حتی اگر روز باشد یا در تونل روشنایی وجود داشته باشد. این قانون در صورت خاموش شدن ناگهانی روشنایی وضع شده است. اگر اتومبیل در چنین شرایطی چراغ های جلو را خاموش نکند ، این امر می تواند منجر به تصادف شود. در چند ثانیه که راننده نیاز به روشن کردن چراغ فرو رفته دارد ، می تواند یک حادثه رخ دهد ، در حالی که ماشین او در تاریکی مطلق حرکت می کند.
اگر در جاده باران ، برف یا مه آلود است ، به این معنی که دید دور از ایده آل نیست ، چراغ های جلوی فرو رفته نیز مورد نیاز است.
مرحله 3
هنگامی که شب هنگام در خارج از شهر یا حومه رانندگی می کنید ، به چراغ های جلو پرتو نیاز دارید. در شهر به ندرت از این چراغ استفاده می شود: خیابان ها روشن هستند و بسیاری دیگر از کاربران جاده که می توانند از پرتو نور خیره شوند.
هنگام رانندگی وسیله نقلیه ای که پیش می آید ، همیشه باید چراغ روشنایی را به نور پایین تغییر دهید. فاصله تا آن باید حداقل 150 متر باشد. حتی اگر وسیله نقلیه پیش رو بیش از 150 متر از شما فاصله داشته باشد و راننده آن نشان دهد که شما او را نابینا می کنید (سریع چراغ روشن و پایین را روشن می کنید) ، باید چراغ جلو را خاموش کنید.
ارزش این است که هنگام نزدیک شدن به بالای صعود از نور بالا به پایین نور تغییر دهید ، تا خیره شدن اتومبیل های در حال عبور و عبور را نیز حذف کنید. در این شرایط ، راننده آنها را از قبل نمی بیند ، زیرا دید توسط یک سرسره پنهان می شود.
قوانین راهنمایی و رانندگی مشخص نمی کند که در چه مسافتی از ماشین عبوری باید چراغ های جلو را خاموش کنید. اما می گوید شما نباید رانندگان دیگر را کور کنید. بنابراین اگر از پس اتومبیل جلو رفتید ، چراغ های جلو را خاموش کنید.
مرحله 4
چراغ مه شکن در هر خودرویی وجود ندارد. بعضی اوقات خود رانندگان اتومبیل خود را به آنها مجهز می کنند ، قوانین این کار را منع نمی کند. هدف مستقیم این چراغ های جلو روشنایی جاده هنگام بارندگی یا مه آلود است. اگر جاده را خیلی خوب پیش رو نمی بینید ، باید چراغ های مه شکن را به همراه چراغ های جلوی نور کم یا زیاد روشن کنید.
چراغ های مه شکن نیز وجود دارد که وسیله نقلیه شما را از عقب روشن می کند. به هیچ وجه نباید چنین چراغ هایی را به چراغ های ترمز متصل کرد ، زیرا آنها فقط در مه ، باران یا برف روشن می شوند. وقتی دید جاده خوب است ، قرار دادن چنین روشنایی روی وسیله نقلیه خود در جاده ضروری نیست.
اگر در طوفان برف یا طوفان شدید رانندگی می کنید ، بهترین گزینه در این شرایط روشن کردن چراغ های مه شکن به همراه نور پایین است. چراغ های جلو پرتو بلند در این شرایط شما را کور می کند: نور از برف یا باران منعکس می شود و به چشمان شما باز می گردد.
برای علامت گذاری در هنگام رانندگی فقط چراغ های مه شکن مجاز است. اما این فقط در طول روز ، زمانی که هیچ بارانی وجود ندارد و در هیچ موردی در تونل امکان پذیر نیست.
مرحله 5
اگر تصمیم دارید شب در پیست متوقف شوید ، قوانین حکم می کند که چراغ های جانبی اتومبیل خود را روشن کنید. این چراغ ها به هیچ وجه جاده را روشن نمی کنند اما به رانندگان دیگر این امکان را می دهد که از قبل متوجه ماشین شما شوند. وقتی وسیله نقلیه کنار جاده با چراغ پارکینگ مشخص نشود ، می تواند به راحتی منجر به تصادف جدی شود.
