خریدار در هنگام انتخاب اتومبیل همیشه به نوع گیربکس توجه دارد. برخی از افراد گیربکس اتوماتیک را دوست دارند ، در حالی که دیگران تغییر دهنده را فراموش می کنند ، گیربکس دستی را ترجیح می دهند. اما این مزایای زیادی دارد ، هم نسبت به مکانیک و هم نسبت به مسلسل.
برای اولین بار ، نمونه اولیه وایتور در سال 1490 توسط لئوناردو داوینچی اختراع شد. اولین اتومبیل های دارای این نوع گیربکس در اواسط قرن بیستم طراحی شدند. انواع مختلفی از واریاتور وجود دارد: توروئیدال ، زنجیره ای ، تسمه V و غیره. رایج ترین تغییر دهنده کمربند V. تغییر دهنده متفاوت از گیربکس کار می کند. هیچ دنده ثابت (اول ، دوم ، سوم و غیره) وجود ندارد ، بنابراین تعداد آنها بی نهایت است ، و سوئیچینگ بسیار صاف ، بدون پرش است. با اجازه دادن به ماشین که در چراغ های راهنمایی رانندگی متوقف نشود و حرکت روان داشته باشد ، متغیر از قطعات موتور در برابر اضافه بار محافظت می کند. مزایای وایاتور نه تنها در بزرگراه یا شهر بلکه در خارج از جاده نیز بسیار ارزشمند است. به عنوان مثال ، هنگام بلند کردن ، اجازه نمی دهد ماشین به عقب حرکت کند. حتی اگر راننده هنگام سربالایی پدال گاز را فشار دهد ، تغییر دهنده دنده بالا را درگیر نخواهد کرد. قرقره های واریاتور به گونه ای قرار می گیرند که گشتاور از جعبه افزایش یابد. بعضی از رانندگان ممکن است از شنیدن صدای صاف یکنواخت موتور در همه حالت های کار خجالت بکشند. با شتاب شدید ، دستیابی به "غرغر" ممکن نخواهد بود ، زیرا الکترونیک "هوشمند" که عملکرد موتور را بهینه می کند ، باعث می شود آن با قدرت نامی کار کند. با توجه به عوامل فوق ، خودرویی که دارای ویتوراتور است نسبت به وسایل نقلیه دارای سایر دستگاه های انتقال قدرت برتری دارد. اینها صرفه جویی در مصرف سوخت ، شتاب سریع تر ، بهینه سازی بار درایو و عناصر موتور است. از آنجا که مورد دوم به صورت الکترونیکی کنترل می شود ، کار در حالت "صرفه جویی" انجام می شود ، که باعث کاهش تعداد کارهای تعمیر و نگهداری می شود. در عین حال ، صدای موتور بسیار ساکت تر است و میزان مواد مضر موجود در گازهای خروجی بسیار کمتر از سایر مدل های مشابه است.
