سادگی و قابلیت اطمینان موتور دیزلی اجازه می دهد تا عملکرد آن برای مدت زمان طولانی بدون ایجاد مزاحمت برای مالک با نقض تنظیمات در تجهیزات سوخت ، که شامل: پمپ تقویت کننده فشار کم ، پمپ سوخت فشار بالا و انژکتورها است. آخرین اجزای سیستم تزریق سوخت ضعیف ترین حلقه این زنجیره هستند. و جای تعجب نیست ، زیرا این نازل ها بیشترین بار را در هنگام کارکرد موتور تحمل می کنند.
ضروری
- - اسکنر الکترونیکی ،
- - ایستگاه برای بررسی و تنظیم تجهیزات سوخت.
دستورالعمل ها
مرحله 1
موتورهای دیزلی تولید قدیمی به یک پمپ سوخت فشار قوی (TNVD) مجهز بودند که در آن تعداد مقاطع مستقیماً به تعداد سیلندرهای موتور بستگی داشت. هر بخش از پمپ تزریق سوخت یک سیلندر خاص را تأمین می کرد.
گام 2
به لطف معرفی کنترل الکترونیکی سیستم تزریق ، موتورهای جدید (CDI) به انژکتورهای موتور مجهز شده اند که در آنها باز شدن دستگاه بخور به فرمان پردازنده اتفاق می افتد. بنابراین ، صنعتگران دیگر نیازی به تعیین زمان احتراق نداشتند و نگهداری موتور بسیار آسان تر شد.
مرحله 3
علائم بی نظمی در سیستم تأمین سوخت ، ظهور دود سیاه در گازهای خروجی است. افزایش دود نتیجه احتراق ناقص مخلوط سوختی است که توسط نازل به سیلندر عرضه می شود.
مرحله 4
پس از ظهور اولین علائم ، به هیچ وجه نباید آن را به تعویق انداخت. بنابراین ، در کمترین زمان ممکن با اتومبیل ، مراجعه به مرکز خودرو و انجام مراحل تشخیصی ضروری است. در طول اسکن ، مهندس خدمات مشکل را با یک آزمایشگر تشخیص می دهد.
مرحله 5
اگر در قسمت الکتریکی انژکتور موتور خرابی رخ دهد ، موتور پله ای آن تغییر می کند. اما در مواردی که اجزای الکترونیکی به طور عادی و بدون خرابی کار می کنند ، تمام انژکتورها از موتور جدا شده و به یک متخصص تعمیر تجهیزات سوخت تحویل می شوند ، وی قسمت مکانیکی آنها را در جایگاه بررسی می کند و در صورت شناسایی نازل های معیوب ، آنها را جایگزین می کند.
مرحله 6
از این به بعد ، راننده نیاز دارد تا به موقع فیلترهای سوخت و هوا را تعویض کند و ماشین وی قادر خواهد بود بدون تعمیر بیش از صد هزار کیلومتر مسافت را طی کند.
