سوخت دیزل با کیفیت بالا بر قدرت ، کارایی و عملکرد بی دردسر تجهیزات تأثیر می گذارد. این فرآورده نفتی برای همه سیستم های دیزلی ، تجهیزات نظامی ، حمل و نقل ریلی و کشاورزی و همچنین کشتی های آبی و کامیون ها مورد استفاده قرار می گیرد. 3 نوع اصلی سوخت دیزل وجود دارد: قطب شمال ، تابستان و زمستان.
از سوخت های قطب شمال در دمای 50- درجه سانتیگراد استفاده می شود. با توجه به درصد گوگرد برچسب گذاری شده است. از نظر ترکیب با نفت سفید تفاوت کمی دارد. گرانترین است.
از سوخت زمستانی در دمای زیر -20 استفاده می شود. سوخت دیزل تابستانی برای کارکردن موتور در دمای زیر صفر ریخته می شود. از سال 1996 ، استاندارد جدید اروپایی EN 590 ارائه شده است که به معنی انتشار سوخت دیزل برای شرایط مختلف آب و هوایی است.
در روسیه ، از سال 2005 ، استاندارد جدیدی برای سوخت دیزل GOST R52368-2005 معرفی شده است. بر اساس آن ، میزان گوگرد در سوخت تنظیم می شود و بر این اساس ، به سه نوع تقسیم می شود. بسته به شرایط آب و هوایی ، سوخت دیزل به درجه و کلاس تقسیم می شود.
سوخت دیزل با پارامترهای مختلف مشخص می شود:
- شماره ستان هرچه بالاتر ، دیزل سریعتر می سوزد. قدرت موتور را تحت تأثیر قرار می دهد.
- ترکیب کسری برای عملکرد موتور به عنوان یک کل مهم است ، بر مصرف سوخت دیزل تأثیر می گذارد.
- چگالی و ویسکوزیته سوخت دیزل نیز برای تشکیل مخلوط در موتور مهم است.
- سوخت دیزل نباید در هنگام نگهداری اکسید شود. به این ثبات شیمیایی گفته می شود. اکسیداسیون می تواند رسوب ایجاد کند ، بنابراین بعضی اوقات مواد افزودنی اضافه می شوند.
- کسر انبوه گوگرد موجود در سوخت بر اکسیداسیون سوخت گازوئیل تأثیر می گذارد و این به نوبه خود بر عملکرد موتور تأثیر می گذارد ، بنابراین سوخت با محتوای کم گوگرد بهترین است.
- نشانگر ایمنی سوخت دیزل دمای اشتعال کم است. برای تعیین ایمنی موتور مهم است.
- محتوای خاکستر سوخت بر فرسودگی موتور تأثیر می گذارد ، بنابراین باید کم باشد.
رنگ سوخت دیزل می تواند شفاف یا زرد روشن باشد یا دارای رنگ آبی مایل به سبز باشد. به طور طبیعی ، نباید هیچ کدورت و ناخالصی وجود داشته باشد. امیدواریم این اطلاعات به شما در انتخاب سوخت مناسب برای وسیله نقلیه کمک کند.
